ز دانش شود آدمی سربلند

نیابد زجهل زمانه گزند

چراغ ره زندگی دانش است
که دانش همه نور و آرامش است
هر آن کس به دانش بود کار او
سعادت همیشه بود یار او
نمیرد هرآن کس که دانا بود
بود مرده آن کو ندارد خرد
بهشت است اقلیم فرزانگان
جهنم بود وادی جاهلان
بود جور استاد گنجی نهان
در آتی شود حاصل آن عیان
چو خواهی جهان را مسخر کنی
به جد جامه علم در بر کنی
بسی نکته را نیک خواهی شکافت
که در آن شود هر چه سود است یافت