برای چشم هایت بی قرارم  عشق، باورکن
بیا رسوام کن حرفی ندارم عشق ، باورکن
 
به دنبال ِتوام ، پیراهنت را می کشم... اما
به زندان، خویشتن را  می سپارم عشق، باورکن
 
 نگو زخمی ترین مرغی وکو... تا قله ی قافم
که با این حال هم ، ره می سپارم عشق، باورکن
 
 اگر سّر ِمگو داری بگو، همراز و همدردم
و هم میخانه ات را پرده دارم عشق، باورکن
 
 تو هم قانون گریزی عشق ، می دانم ولی حالا
برای بودنت قانون گذارم عشق ، باورکن
 
فقط با تو شکوفا می شوم در باغ بی برگی
که من در عمق جانت ریشه دارم عشق ، باورکن

دلیلی بر سزاواری اگرمرگ  ست ، می میرم
شب پایانی ام ، در احتضارم عشق باور کن