بانو ! دلم گرفته در این روزهای غم
ای حضرت کریمه ی ما! خواهر ِ کَرَم
یادت که هست آمده بودم زیارتت
من بودم و تو بودی و آرامش ِ حرم
گفتم به گریه: " آمده ام یاری ام کنی...
بانو ! به نام حضرت بابایتان قسم! "
حالا دوباره باز هوای تو در سرم
پیچیده و نمی رود ای ماه ِ محترم
بانو! سلام خدمت تان عرض می کنم
خود را کنار مرقدتان فرض می کنم
سر می زنم به محفل پر نور آفتاب
یک چکه نور از لب تان قرض می کنم
امشب تبی تمام تنم را گرفته است
از من غمی دوباره منم را گرفته است
عطر حرم به گریه ی من شور می دهد
عطری که کل پیرهنم را گرفته است
این گریه را به شوق تو از سر گرفته ام
تا شهر قم به خاطرتان پر گرفته ام
عطر وصال می وزد امشب بدون شک
از روضه ای که در دل دفتر گرفته ام
من دل به صبح روشن این شام بسته ام
من خو به این هوای معطر گرفته ام
یا فاطمه! محدثه ! ای خواهر بهشت
ای سایه ی مبارک تو بر سر بهشت
تو دختر شریفه ی موسی بن جعفری
معصومه ی صبور خدا ، دختر بهشت
از اول نگاه تو راهی ست مستقیم
تا انتهای لطف خدا ... ! آخر بهشت...!
من را به آن صراط ،از این تیرگی ببر
از زندگی جدا کن و تا بندگی ببر
رخصت بده بیایم و قربان تان شوم
شاید خدا بخواهد و مهمان تان شوم
شاید خدا بخواهد و من ، این من ِ غریب
ریزه خور ِ همیشگی ِ خوان تان شوم
آنقدر گریه می کنم و گریه می کنم...
تا لایق تبرک ِ باران تان شوم
هی خویش را به کافری ِ محض می زنم
تا نو به نو دوباره مسلمان تان شوم
یا فاطمه! من آمده ام گوشه ی حرم
تا لایق نوازش دستان تان شوم...

*
این شعر را به جان رضا (یت) قبول کن
من را دوباره لایق اذن ذخول کن