تا تو خود طوفان راهي كشتي نوحت چه كار؟
در به در  در دست بادي  باد باز  بي قرار

دل  به ساحل دادي امّا عشق را  گم  مي كني
مي نشيني قرن ها   بر موج هاي انتظار

بي حيا  با نفخه اي از پيله ها بيرون زديم
بارش سياره ها و چشم هايي   رو به يار

دست هايي نارس و نوميوه هايي سر به زير
آتش و زنجير و قهر و زخم سوزي  بي شمار

كف به پيشاني زديم و گرد و خاكي برنخاست
چشم هايي نا توان و اسب هايي بي سوار

التماسم يخ زده در  درّه هاي زمهرير
آتش مهرت كجا و سايه ساري در كنار؟