سلام بر شاعر محترم
به اعتقاد حقیر شاعر با استفاده از قدرت خیال می تواند هر تصویری را بسازد و مدعی هر ادعایی بشود به شرط اینکه منطق این ادعا و یا تصویر در خود شعر و نه در فرا متن و نه متکی به انگاره های اجتماعی فراهم شده باشد
با این دید گاه "بیت مسافریم و نماز شکسته قصه ی ماست که سر به دامن جانان نهاده می میریم" تا نماز شکسته قصه ی ماست تصویر هم تحرک کافی دارد و هم منطق ان قوی است اما نا گهان شاعر می گوید "که سر به دامن جانان نهاده می میریم " حلقه ارتیاط این دو تصویر کجاست ایا این حسن تعلیل برای اینکه شاعر قصه اش نماز شکسته است شاعرانه است ؟می تواند شاعر ادعا کند که سر بر دامن معشوق نهادن نوعی شکستن است که باید قبول کرد که در روساخت تصویر این اولین نمایی نیست که به مخاطب القا می شود شاعر محترم متوجه باشند که شعر در خوانش اول باید مخاطب را جذب کند البته در لایه های پنهان خود نیز تصاویر و معناهای فرو خفته داشته باشد تا مخاطب عامی چون حقیر در گیر سطح بیرونی شعر شده و مخاطبان خاص نیز ان تصاویر فرو خفته را در یابند
و اما بیت سپرده دل به فراسوی زمستانیم
که در مسیر بهاران پیاده می میریم به چند دلیل بیت ضعیفی است اول اینکه "که"برای پر کردن وزن آمده است و هیچ کار کردی در شعر ندارد دوم اینکه برای پیاده تمهید اندیشی نشده است شاعر برای رسیدن به قافیه عجولانه از واژه پیاده استفاده کرده است البته می توان توجهیاتی برای پیاده رفتن به سمت بهاران گفت که ربطی به انچه در شعر ما با ان مواجهیم ندارد
بیت مسافریم و غریبیم و جاده مقصد ماست گرچه با واژه های کلی و مجرد و تکراری حتی در همین شعر آغاز می شود اما حقیقتا در مصراع اول به سر انجام خوبی می رسد در فضای غیر شاعرانه جاده برای رسیدن به هدف است در حالیکه در دیدگاه شاعر جاده خودمقصد است این بر هم زدن معمول گرچه در متون عرفانی ما سابقه دارد اما شاعر بازنویسی خوبی از این آموزه انجام داد ه است بیت اخر به جز اینکه مخاطب را دچار احساسات تند و نوعی همدلی ترحم بر انگیز با راوی می کند جنبه ی شاعرانه ی دیگری ندارد
مرگ در ذهن مخاطب و خارج از شعر دیو ترسناکی است که شاعر از این ذهنیت استفاده کرده است و بدون هیچ خلاقیت و تلاش شاعرانه ای مخاطب را دچار نوعی از احساسات می کند بدون اینکه هنر مندی تازه ای را باب کند
در مصراع دوم بیت آخر به به معنای با بکار رفته است که ضعف به نظر می رسد گرچه می توان به را در معنای بر هم دریافت که انگاه ضعف تالیف بیت را گرفتار می کند
و در پایان شاعر را دعوت می کنم به دوری از بزرگ گویی چرا که بزرگ گویی نیاز به تجربه های سخت و طاقت فرسا دارد و بدون کسب تجربه نمی توان بزرگ گویی ها را تبدیل به مدیوم های شاعرانه کرد و نهایت اینکه در کاربرد "که"به خصوص در معنای حرف ربط دقت بیشتری گردد
اگر پراکنده گویی شد مرا خواهید بخشید
برای شاعر و خانواده ی محترمش آرزوی سلامتی می کنم

سلام جناب حسینی گرامی

بسیار زیبا و شیوا . درود بر شما

مسافریم و غریبیم و جاده مقصد ماست
چه غم اگر که در آغاز جاده می میریم

بیا ببین که به شوق تو زنده ایم ای مرگ
ببین چگونه به روی گشاده می میریم

سلام
دست مریزاد

خیلی زیبا بود

سلام . همیشه می خوانمت امین عزیز.
امیدوارم غزل زندگی ات تا همیشه با ردیف "زنده می مانیم" سروده شود.

سلام آقا سید. غزلهای شما دردهای اجتماعی با ارزشی دارند. شما یاور انسان هستید. احسنت.

مرحبا برادر بسیار خوب

به روی دوش زمین ایستاده می میریم

سلام.خیلی زیبا بود

با سلام

اين غزل زيبا با واژه ها و تركيب هاي امروزي را حدود يك ماه پيش از شما انگار خوانده بودم.حتما با كمي تغيير ،دوباره منتشر كرده ايد . جاده مقصد ماست يا رفتن و نماندن ؟ زمينه ي پشت تصوير جنابعالي هم براي بنده سوالي شده . تشكر

سلام آقای جعفری بزرگوار
عزلی بسیارزیبا و فاخرسروده اید

درست مثل درختیم ساده می میریم
بروی دوش زمین ایستاده می میریم
سربلندباشید

سلام
زیبا بود , لذت بردم
با اینکه بارها و بارها ازتان شعر شنیدم ولی سال ها و سال ها می شود که غزلی ندیده بودمتان به جمع غزال های غزل سرا خوش آمدید

به ظلم صاعقه جان می دهیم اما شُکر
به سرنوشت تبر تن نداده می میریم

احسنت احسنت بسيار زيبا.ممنونم

سلام آقای جعفری...غزل زیبایی بود...

زنده باشید.