در دل تُنگ، با لب خیس و
بوسه ی گاه گاه کوچولو؛
ما پر از شوق زنده بودن. ما:
"ماهیان سیاه کوچولو"
 
خواب دریا، چه خواب خوبی بود
به تن ما ستاره می پوشید
تن ما لیز بود و سر می خورد
تن ما گرم بود و می جوشید
 
چشم هامان، به چشم هم خیره
ما پر از حرف بی صدا بودیم
آب ما را به ناکجا می برد
ما در آغوش هم رها بودیم
 
خواب دریا، چه خواب خوبی بود
بوی باران و آسمان می داد
موج ها موج های پی در پی
سینه ی آب را تکان می داد
 
شب ساحل، شبانه های صدف
ما پر از خواب جزر و مد بودیم
دلمان توی تُنگ می پوسید
فکر لبخندِ تا ابد بودیم
 
بعد با هم به شیشه کوبیدیم
تُنگ، برگشت و آب خالی شد
ما دو تا روی خاک افتادیم
همه جا غرق خشکسالی شد
.......
حجم آغوشمان به خاک افتاد
خاک، درگیر بی حواسی بود
عکسمان تووی حوض می خندید
غسلمان، غسل ارتماسی بود...