«هوالمحبوب»

 سلام. شعر زير ديروز (سه‌شنبه 22/12/1391) سروده شد. براي درج آن در سايت مردد بودم. امروز صبح، قرآن كريم را باز كردم، آيه 42 سوره مباركه هود آمد:

وَهِيَ تَجْرِي بِهِمْ فِي مَوْجٍ كَالْجِبَالِ وَنَادَى نُوحٌ ابْنَهُ وَكَانَ فِي مَعْزِلٍ يَا بُنَيَّ ارْكَب مَّعَنَا وَلاَ تَكُن مَّعَ الْكَافِرِينَ ﴿۴۲﴾قَالَ سَآوِي إِلَى جَبَلٍ يَعْصِمُنِي مِنَ الْمَاء قَالَ لاَ عَاصِمَ الْيَوْمَ مِنْ أَمْرِ اللّهِ إِلاَّ مَن رَّحِمَ وَحَالَ بَيْنَهُمَا الْمَوْجُ فَكَانَ مِنَ الْمُغْرَقِينَ ﴿۴۳﴾
و آن [كشتى] ايشان را در ميان موجى كوه‏آسا مى‏برد و نوح پسرش را كه در كنارى بود بانگ در داد اى پسرك من با ما سوار شو و با كافران مباش (۴۲) گفت به زودى به كوهى پناه مى‏جويم كه مرا از آب در امان نگاه مى‏دارد گفت امروز در برابر فرمان خدا هيچ نگاهدارنده‏اى نيست مگر كسى كه [خدا بر او] رحم كند و موج ميان آن دو حايل شد و [پسر] از غرق‏شدگان گرديد (۴۳)
 

تصميم گرفتم شعر را بگذارم اينجا. اميدوارم درست عمل كرده باشم.

دلِ ما، شيفته‌يِ سبزِ «بهار» است، عزيز!
بي رُخ‌اش، باغِ جنان نيز، نَزار است، عزيز!
   
 مدتي هست كه دَم مي‌زني از نامِ «بهار»
نكند «طعمه‌يِ» گيرايِ شكار است؟ عزيز!
  
اگر اين شائبه‌يِ «طعمه»، حقيقت باشد
قلبِ آن ماه، بدان! تحتِ فشار است، عزيز!
  
حرفِ حق، تلخ نباشد مگر آن حرفي كه
بويِ باطل بدهد! گرد و غبار است، عزيز!
  
گيرم آن گريه‌يِ تو بر سرِ تابوت، به جا!...
به غمِ دوست، دلت نيز دچار است، عزيز!...
  
اشك بر قامتِ رعنايِ «نِگارَت» از چيست؟
مُرده‌اي نيست در اين قبر! شيار است عزيز!
  
آن «بهاري» كه تو خواهي، همه‌اش پاييز است!
«ابرِ» مدّ نظرت، ابرِ نَبار است، عزيز!
  
مردِ خدمت نكند ميل به قدرت هرگز!
«رمزِ خدمت» نكند «ايل و تبار» است؟ عزيز!
  
نفسِ سركش، چه كم از توسنِ شيطان دارد؟
چاره‌يِ كار، «مهار» است! «مهار» است! عزيز!
  

عليرضا علي‌سليماني (قطره)
تهران- 22/12/1391
29 ربيع‌الثاني 1434 هـ . ق.