توفان رودها
 

از نگاهت ماه ؛ نوراني شده

در دو چشمت آسمان ، فاني شده

از غم تنهايي‌ات اي سرو صبر

هر بهار ما زمستاني شده

تو چه كردي تو كه حتي خاك هم

غرقه يك عالم پشيماني شده؟

از غمت صد سينه ي غمديده سوخت

بر تو صدها رود ، توفاني شده

اي نشان تو تمام اشك ها

روي تو شام غريباني شده

دفتري در دست ، غمگين ، اشكريز

شاعري گرم غزلخواني شده