شاید عاشقانه
.
.
تبسم کردی و قانون عالم را عوض کردی

روال این طپش های منظم را عوض کردی

نمک میریزد از لبخند های تلخ و شیرینت

تو قانون تناقض های عالم را عوض کردی

نمیدانم نگاه خیره ات دردست یا درمان

تو با لبخند هایت جنس مرهم را عوض کردی

تو دریا هستی اما چشم هایت غرق طوفانند

رسیدی ساحل آرام پرغم را عوض کردی

و حالا هرشب از این موج سیلی میخورم اما

چه ساده طرح دل - این سنگ محکم - را عوض کردی

و کم کم نام تو بر صخره های ساحلم حک شد

چه ساده طرح این تکرار درهم را عوض کردی

تو حالا مال من . . .  اما . . . خیالاتی شدم انگار

دوباره آخر رویای قلبم را عوض کردی

دوباره خواب میدیدم ولی بیدار خواهم شد

و میبینم که این تعبیر مبهم را عوض کردی