مگر تو چند پرستو خبر رسان داری؟

که این چنین خبر از درد ناگهان داری؟

برقص، پای بکوبان، که روزگار خوشی ست

در این بهار، چه غم از تب خزان داری؟

کسی نمانده ز یاران که دل نداده به تو

چقدر عاشق بی نام و بی نشان داری

من از بلندی این چوب دار می ترسم

ولی تو ذکر اناالحق سرِ زبان داری

به اوج قلّه رسیدن کمال رهرو نیست

هنوز شوق پریدن در آسمان داری

اگرچه راه پدر را ز نیمه برگشتی

ولی تو نقش تهمتن به بازوان داری