این سروده ی خوب جناب پیش بین ، به نظر در بعضی بیت ها و مصاریع ضعف تالیف دارد و شاعر منظور خود را به خوبی نتوانسته بیان کند ( و یا در بند قافیه ، چیزی غیر از آنچه می خواسته آورده است ).

مثلا در بیت اول ، مرا به بند می کشی که از خودم رها کنی/ به سنگ می زنی ،چرا که از سرت جدا کنی؟/ در مصرع دوم منظور شاعر « از سرخودت وا کنی » است همان که مصطلح است ( می خواهی من را از سر خودت واکنی ؟ ) اما « از سرت جدا کنی » ترکیب غریبی است .
در بیت دوم درخواست عطای مرکب برای کتابی پاره که نیاز به صحافی دارد هم به جا نیست ( مرکبی که برای نگارش بکار می رود چه کار با کتاب مندرس دارد؟)
باز هم در بیت سوم « به دست یک گدا کنی » عبارت نامفهومی است . شاعر میخواسته بگوید به دست یک گدا /دهی/ که به اجبار قافیه / کنی / را انتخاب کرده است .
در بیت چهارم ضعف تالیف در این است که فعل مصرع اول امری است / بپاش / و باید این اثر در مصرع بعدی جلوه کند / کن / .
در سه بیت آخر این مشکل تا حدود زیادی مرتفع شده است فقط در این مصرع : / دلم که پاره پاره شد ، به چشم های خود بدوز/ سئوال این است که چه چیزی را بدوز اگر منظور دل پاره پاره است که باید گفته می شد /با/ دست های خود بدوز و گرنه مصرع رها شده و ارتباطی قوی با مصرع بعدی برقرار نمی کند .و نیز در بیت آخر مرجع ضمیر /اش/ مشخص نیست « به کوله ی چه کسی ؟

برای شاعر محترم توفیق روز افزون آرزو می کنم .

سلام برادر !



وزن و قافیه و مضمون را خوب می شناسید
اما با توجه به این غزل ، در اجرا ، کاملاً موفق نیستید!
مثلاً عبارت " پاره پوره " مناسب غزل با زبان نوشتاری نیست
بیشتر بیت ها فصاحت و بلاغت لازم را ندارند

مثلاً در این دوبیت :
گریز هر نگاهمی ، چه می شود اگر تو هم،

شکوه یک شکوفه را به دست یک گدا کنی

نسیم یک نگاه را به مشته خاک من بپاش

جوانه های هرزه را به آیه ای دوا کنی

نتوانسته اید منظورتان را خوب بیان کنید

بیت مطلع قابل قبول تر از بقیه است


صراحت لهجه ی مرا ببخشید


زنده باشید

«««««««»»»»»»»»»»»»»»

با سلام به دوست بزرگوارم جناب شیر دزم گرامی( حرف بعد از دال نامتان را نتوانستم با ویندوز جدید تایپ کنم)

از اینکه خواندید و راهنمایی فرمودید سپاسگزارم.
در بیت اول مورد اشاره ، بنده گدایی هستم که همه ی نگاه های من به سوی خداوند می رود و به همین دلیل خواهان معرفت بیشتر هستم.

در بیت بعد هم نگاه مهربانانه ای را خواهانم که بر جسم و جانم بوزد تا ناخالصی هایی که تازه در من وارد شده ( جوانه های هرزه)با آیه های قرآن و یا طبیعت برطرف شود.

در مورد پاره پوره هم چشم پاره پاره میشود.

با این نقد زیبا نگاهم به شما بیشتر خواهد شد. سپاس

درود بر شما نیک مهر گرامی
سروده تان بر دل نشست
دست مریزاد

»»»»»»»»»»««««««««««««

درود بی پایان تقدیم خانم دکتر صفایی ارجمند.

سلام بر جناب پیش بین
غزل زیبا وقابل تاملی است..

پاینده باشید

»»»»»»»»»»»«««««««««««««

بسیار سپاسگزارم سرکار خانم میرزاد.

با سلام به جناب محمد صالحی گرامی
از اینکه وقت گرانتان را صرف شعر کم ارزش بنده کردید سپاسگزارم.سعی می کنم بعضی از اشکالات را برطرف نمایم.گرچه بنده در چهار بیت اول اشکال زیادی نمی بینم.

از سرت جدا کردن وا را نداشته باشد نوشتاری تر است.

کتاب پاره را هم می توان صحافی کرد سپس مرکب خوراند.

در بیت بعد نگاه مهربانانه ای به من بینداز و در پرتو آن جوانه های گناهی که در پیکر خاکی بنده نمودار شده را درمان کن.

درمورد به چشم دوختن حق با شماست.
در بیت پایانی هم با کلمه ظهور و ناخدا ذهن کمی به سوی حضرت بقیه الله الاعظم کشیده می شود.

بار دیگر از شما عزیز تشکر می کنم. سرافرازم فرمودید.

دوست عزیز.علیرضا پیش بین..

.دستمریزاد .به شکوه های عاشقانه
نماز پا شکسته ام بدست تو نمی رسد.
»»»»»»»»»»««««««««««««
سپاس جناب ذیفر گرامی