سلام مجدد دارم خدمت شما استاد گرانقدر.اتفاقا يكي از دلايل ارادت خاص بنده به شما اديب فرهيخته همان سنت گرا بودن شماست ممنونم كه جسارت حقير را استادانه و مهربانانه جواب داديد.بايد عرض شود كه منظور بنده "واو" با فتحه نبوده است بلكه واوي كه در ادبيات سنتي به كار رفته است منظور است كه اينگونه خوانده مي شود"نيامديو نگاهم به كوچه ها مانده"
مانند: "ستاره اي بدرخشيد و ماه مجلس شد"
با توضيح خوب و درستي كه شما از معناي مصرع داده ايد نقش "كه" كاملا درست است ولي مي بايست ويرگولها برداشته شود تا اين معنا را بدهد البته اين نظر بنده است و شما خود استاديد و صاحب نظر.نكته ديگر اينكه در ادبيات سنتي رسم بر اين بوده است كه ويرگول و ساير نشانه ها را نگذارند تا مخاطب برداشت خودش را از معناي شعر داشته باشد البته من به طور نسبي و نه كامل با اين كار موافقم زيرا معتقدم در بعضي جاها مي بايست شاعر دقيق و با صراحت منظور خويش را بيان كند و اين كار بدون نشانه گذاري ميسر نيست.خبر كسالت شما را از دوستان شنيدم انشالله خداوند به شما سلامتي كامل عنايت فرمايد.بنده شما و نوع نگاهتان به ادبيات ارزشمند فارسي را بسيار دوست دارم.از دور پيشاني شما را مي بوسم.ياعلي
-----------------------
سلام
عزیز بودید و عزیزترشدید
از حسن نظرتان و ادب متعالی تان سپاسگزارم.
- وقتی "واو" بیاید "ی" مشدد می شود که صحیح نیست و عدم بلاغت را نشان می دهد.
- با علایم نگارشی موافقم !
چون مفاهیم حسی را منتقل می کنند.
- به سنت احترام می گذارم ، اما اسیرش نیستم
- درغزل که قالبی سنتی و کلاسیک است ، اینگونه رفتار می کنم.
به حضرتعالی و دیگر دوستان همدل نیز ارادت دارم
ناراحتی قلبی دارم که بعد از ارتحال و فقدان مادرعارض شده است.
رضا برضائک و تسلیما علی قضائک
سپاس مجدد از حضورتان و مواهب همیشگی تان
یاعلی مدد