شغل من پرواز است

آسمانی هستم

با زمین هیچ ندارم کاری

همنشین با نفسِ گرم و لطیف ابرم

در جوار خورشید

یا کنار ماه در یک شب زیبای بهار

قصه ای شیرین را

مینوازم با تار

دیدنِ روی ستاره آسان

گفتگو با باران

و نگه کردنِ انسان به زمین

چه صفائی دارد ! چه صفائی یاران !

زندگی روی زمین یعنی چه ؟

این همه ناله و بدبختی و ویرانی چیست؟

همه از این خاک است

غیر از این چیزی نیست

من که پرواز برایم شرط است

میروم تاکه بگویم درد است

و چنین می گویم

هر که پرواز کند او مرد است

محمدرضا جعفری