مي رسي يك روزو مي بيني كه ديگرنيستم

منتطر در چارچوب خسته ي در نيستم

شوق مي خشكد به چشمانت چو مي بيني كه من

اين غزل پردازچشمان تو ديگر ،نيستم

داغ بردل، آه برلب ،دست برسر مي شوي

چون من آن در ماتم عشقت شناور ،نيستم

آه!اي سرسبزي من از بهار قامتت

بي توديگرغير پاييزي مكرّر، نيستم

آرزوي ساحلي آرام در سر داشتم

ديگر اكنون غير موجي مشت برسر، نيستم

درد غربت مي گدازد استخوان هاي مرا

اين قَدَر آتش مزن در من،سمندر نيستم

بازگرد ودرهواي قلب من بالي بزن

تا ببينم آسمان بي كبوتر نيستم