ديده‌ام  صد بار با چشم تمنّا روی دوست

می خورم سوگند، اگر يک بار ديدم سوی دوست

جان مشتاقان، فدای جلوه ای از روی دوست

من که باشم، تا توانم زيست در پهلوی دوست

بس بود اکنون، عتابی ، بی سبب، امّا چه سود

می رسد صد مژده بعد از مرگ اگر از سوی دوست

دوستی چيزي ست شايد از جهان ديگری

اندرين  دنيا، به چشم خود نديدم روی دوست

نيستم تنها، قتيل عشوة خوبان، رئيس!

صد چون من، خورده، فريب نرگس جادوی دوست