سلام
درود بر شاعر این شعر اگر نگویم کلمات در جریان این شعر آسملنی اند فرا زمینی که هستند انگار کسی دارد به تو واقعیتها را بیان می کند که شخصیتی کاریزماتیک دارد منظورم خود شاعر نیست منظور کس خفته در شعر است البته منظور از کاریزماتیک بودن تنها جنبه های مثبت این رفتار است و خصوصیاتی که واقعیت متافیزیکی دارند و در پیشبرد اهداف پاک بشری خود را در بین مخاطبان پیرو مسجل می کند و باعث نوعی کاتارسیس (تزکیه و تطهیر) در آنها می شود. به این درون آگاهی ها اگر توجه شود:
با باوری ترک‌خورده، در پی ردّ پای انسان است
در زمین هم که هست حیران است
آن‌چه گم کرده‌ایم، ایمان است
و..
درود بر شاعر این شعر

کفر در ذاتِ خود مسلمانی است، آن‌چه گم کرده‌ایم، ایمان است
سلام
مثل هميشه عالي

درد هم نام بهتر عشق است
**
سلام
درود
و
بدرود

سلام
این تنها شعری است که برای بار چندم آن را می خوانم. شعری به غایت پخته وبا درون مایه ای که خواننده را به طرف خود جلب می کند گذشته از زیبایی های مضمون که بیشتر به نوعی روایت گر غربت انسان امروز ی است که هم حقیقت وخودی خویش را گم کرده وهم در به در دنبال انسان "به معنای واقعی کلمه " می گردد ،از زیبایی های ظاهری نیز بر خوردار است . شعری که نه به دهه ی 70 وابسته است ونه به دهه ی 90 که متأسفانه به بهانه ی نو آوری در گفتار وتصویر پردازی های آن چنانی که خود شاعر هم از معنای آن عاجز می ماند .یک شعر واقعی با پیامی روشن وبا زیبایی های مخصوص به خودش .
مثلاً در پنج مصراع از قافیه های درونی یر خوردار است
آدمی در بهشت .... گم بود گندم بود
در زمین حیران...... دربه در پی نان
چکیدن نارسیدن
مژگان پایان
سرد درد
وزیبایی های دیگر از جمله تضاد در بوی باران داشت وطعم خنجر واین طعم خنجر نیز بسیار زیبا است باور ترک خورده قبله اش نان بود کفر در ذات خود مسلمانی است .
ویأسی که در پایان بر شعر حاکم است .چار فصل همه زمستان است
برای شاعر آرزوی روزهای آفتابی دارم

سلام و درود بر شما
"آدمی در بهشت هم گم بود، قبله‌اش خوشه‌های گندم بود ...