الا که صبحِ نگاهت شبانه بیدار است 

طلوع کن، ز فراقت زمانه بیمــار است 

دل رمیده ی پروانه حال من هر شب 

غلام درگهِ شمع و ز سایه بیزار است 

به بوستان فلک هر زمان که بردم راه 

گلِ جمال تو را دیده ام که بی خار است 

بهای چشم ثمینت که گویدم... هیهــات 

مگر که جایِ حساب و کتاب و دینار است

گدای کوی توام رنجش و ملالم نیست 

هر آن گدایی کویت نکرده بیکار است

به چشم خویش بدیدست ساعد این بازار 

زیان ببرد هرآنکس غریب و بی یار است

آمل-محمدسعیدشیخ