گویند که بر شاخه حسن تو دمیده ست

سیبی که بران دست ملایک نرسیده ست

روی تو پگاهیست تماشاگه خورشید

لبخند تو یاد اور لبخند سپیده ست

چشمان تورا حاجت مشاطه نباشد

انگارخدا چشم تورا سرمه کشیده ست

این بوی دلاویز که در خنده گل هاست

عطری است که از دامن مهر تو پریده ست

هرصبح که تو پای به گلخانه نهادی

تاشب عرق از روی گل سرخ چکیده ست

گلجین غزلها همه ارزانی ات ای دوست

ای ان که به پاکیزگی ات دیده ندیده ست