از آن زمان که به آتش فتاد ابراهیم(ع)
میان شعله همیشه خدا خلیلی داشت
توئی ز نسل کسی که میان آتش و دود
برای رفع عطش نهر سلسبیلی داشت
قیام کرب و بلا را پیامبر شدی و ...
(یزید در بر تو لشکر ذلیلی داشت)
... پس از پیامبری کردنت، خدا فهماند
به غیر حضرت جبریل، جبرئیلی داشت
پیامآور وحی شهید کرب و بلا ...
... تویی که بهر پیامت خدا قتیلی داشت
انیس آتش و دودی، انیس سوختنی
توئی کسی که بلایای بی بدیلی داشت
...
خلاصه اینکه تو از شعلهها نترسیدی
اگرچه شعله به کاشانهات گسیلی داشت
شکست حرمت پروانهها و فهمیدیم
حرم نداشتن مادرت دلیلی داشت ..
تاریخ ارسال :
1392/4/29 در ساعت : 15:18:4
| تعداد مشاهده این شعر :
843
متن های ارسالی برای "نقد" توسط دارنده دفتر شعر قابل مشاهده و تایید نخواهد بود و تنها توسط مسئول بخش نقدها بررسی و تایید خواهند شد. در صورتی که میخواهید نظری را خصوصی برای صاحب اثر ارسال کنید از بخش نظرات استفاده بفرمایید.