آسـمان گریه کرد و اشک خدا سـهم  دریای ارغوانی شد
سحری که مسافران غریب خواب بودند و عشق آنی شد

هجـــرتی با پـری شکســته ولی سفری تا مدینه ی ابدی
آســــمان از ستــاره لبریز و سهم دریا غروب فانی شد 

گُر گرفـته  در آب دریا هــر قسمتی از ستاره های خدا
آب و آتش  به هم تنیده شد و روی دریا پر از معانی شد

دلبـری برگزیده ام سحــری سفری هم برای ماه و عسل
تـازه داماد من انار دلش دانه دانه ... نه  ، خونفشانی شد 

لاله هـایی ز خانــه ی خورشید بی صدا روی آب افتادند
دسـت پر مهر جاشوان روی سینه ها پرچم و نشـانی شد  

جای ماهـی ستـاره شــد صید از  دل دریای ارغوانی که
بار دیگر سـرود یا زهـرا ... نغمه هـایی به این اغانی شد

غزلی نذر 290 شهید بی گناه پرواز 655 ایرباس که تراوش ذهن و طبع حقیر در سحری است و امید آنکه با نقد دوستان و اساتید گرامی ( آقایان ایزدی -خوش عمل - اقتداری - یزدانی - خصلتی و... ) احتمالاً تکمیل شود