بکـن امـشب یتیــمـان را علی جـان باز مهــمـانی
                   رهـا کــن فـکـر آنـان را ز گـــیر و دار بی نــانی
مکن دل های ایشان را تو از این بیشتر غـمگین
                   بیــا بـرهــانـشـان از کــوهی انـدوه و پـریشــانی
مگر گــرد هـــزاران قـرن غـــربت را تو ای آقــا
                  به روی چهــره معـصوم این طــفلان نمی خوانی
به مهــمانی بخوان این ســـائلان در بدر را چون
                  که با مهـمانی ات آنـان ســـری دارنـد و سـامانی
چه شـــد کانـدر ره بیچــارگان درگهت زیـن پــس
                  ز روی لطف و شفقت حکم بر احـسان نمی رانی
مــرو از پیـش طـــفـلان یتــیـم و بی پـدر امـشـب
                   و چشــمانی کـه شــد از شـوق دیــدار تو بارانی
شهــابی واله و سر گشته را هم مـثل این طـفلان
                   بیـا ای لطــف بیش ازحـد مـران از در به آسانی

             آبـان مــاه1382