سحر مي آيد و خواهد که ما را با سحر باشيم
و بر مي دارد از ريشه هراس ظلم تا ما بي خطر باشيم
به چشم انداز اين شب تک ستاره مي زند چشمک
و تازه مي کند روحي که در پايش به سر باشيم
کسي از نسل ابراهيم، به نام نامي آدم
ز راه دور مي‌آيد اگرچه بي حضورش دربه‌در باشيم
به سامان مي‌کند دنيا و ما را مي‌برد باخود
رود اکنون که تا اندي چنين خونين جگر باشيم
به اميد نداي آسماني سربه‌سر چشميم و گوش جان
همي پاييم راه کربلا و کعبه را هردم که مردان خطر باشيم