همه جای اتاق تاریک ست،همه جای اتاق بوی تو را ...

کاش می دیدمت نگاهی... تا با دو دست خودم گلوی تو را ...



از کجا آمدی؟ کجای دلم خانه کردی؟ چرا نفهمیدم؟!

چقَدَر غرق در خودم بودم، نشنیدم بگو مگوی تو را



مُزد خود را گرفتی و حالا، پای حرفت بمان و دلخوش باش

به منی که سفید خواهد کرد، آخر هر قضیه روی تو را



چقَدَر غصه ی غم انگیزی ست! حال و روزم چقدر دیدنی است!

آن طرف تر خدا نشسته و من، می خرم باز آبروی تو را

* * *

به خودم مثل مار می پیجم، زخمی ام، چنگ می زنم به خودم

می روم روبروی آیینه، هفت تا سنگ می زنم به خودم