« پدر و پسر »

رو به رو فار سی اش وا شده باز

خسته از مشق شبی دور و دراز

 آخر...,  اینقدر نوشتن تا کی ؟

خرخر سرفه ی بابا هم باز

ریخت اعصاب خرابش در هم

آخرین درس پس از این آواز

لنگ لنگان قدمی بر می داشت»

هر قدم دانه ی شکری... » سرباز

کاسه ی آب و دعا و قرآن...

راه دور است بیا تا اهواز

جاده خاکی و پدر سی ساله

سوت یک تیر

جهان از آغاز

اینچنین ساکت و گنگ است

نه یک

توپ پا شید تو را تا... جانباز

هر قدم دست خدا.. پا لنگان

هر قدم کوچه پر از دست انداز

 دستگیری ؟

 نه

 خدا یا شکرت

نکنم پیش کسی دست دراز

سر فه نالید... هوا ابری بود

پسرک دم خور این ساز نساز

آب آورد... گلویش تر شد

رفت تا خواب ببیند

پرواز / مانده در یاد پرستو ها؟...

 نه...

  مرده در ذهن کبوتر,  پرواز

خسته از بخت بدش می لنگید

پسرک  پای پدر  می جنگید