تا قــاف ِتـو ای عشـق پریــدن نتوانم
از غنچه ی لـب های تو چیـدن نتوانم
 
از فاصـله بیـــزارم و با حوصـله درگیر
نزدیـک شَــَوم کاش ، رسـیدن نتوانم
 
با ناخـنِ عشقــم بکَنَـم کوه غـمت را
هرچند! ... ز لعل تو چشـــیدن نتـوانم
 
زندان نَرَوی یوسـفم اینبار، که من تا ...
دروازه ی شـــرم ِ تو دویــدن نتـوانم
 
بی تاب کمی خاطره بودم من و اکنون
تصـــویر همان خــاطره دیدن نتوانم
 
شبهای درازی که غـزل مونـس ما بود
شـاید تو فـراموش کنی ... مـن نتوانم
 
گفتـم  نَسُــرایم غـزل ، آرام بگیــرم
افســوس که از عشــق بریدن نتـوانم