در صحنه ای که معنی بودن دقیقه هاست

بنشین بگو غزال غزل های من کجاست؟

با این کلاف گم شده در وادی  بلا

کی؟،ازکجا؟،چگونه بدانم چه در خفاست ؟

وقتی که قصه های خیالی خدا شده است

کو آن پیمبری که بگوید خدا خداست

وقتی که کام ها به عطش مبتلا شدند

کو سهم من؟ که پرسش مرسوم و نخ نماست

آنجا که طول زندگی از عرض برتر است

فارغ شدن زجمع دقایق چه با صفاست

وقتی خودت حساب دلت را رسیده ای

دیگر حساب  کار تو از مردمان جداست

سراینده : فهیم بخشی

بیرجند