شبی که در فراقت هم، لباست را بغل کردم
معـطر شد تنم گویی که یاست را بغل کردم
 
غزل بانـو اگر در شــام گیسویت نخوابیدم
ســـحر گیلاس لبهای مماست را بغل کردم
 
شدم عاشق به حوّایی که بوی سیب می داد و
همین شیطان ترین آدم شناست را بغل کردم
 
پلنــگ زخــمی ام اما  دوباره ماه می چینم
خیــال ماه چیدن را در احساست بغل کردم
 
   تحصن می کنم  مشروطه خواهی پیش دامانت  
که من شیـخ الشــیوخ التماست را بغل کردم
 
تو نرد عشــق می بازی و من در کوه می مانم
چه شیرین میبری دل را که تاست را بغل کردم
 
و  در بازی پایانی چه حکمی کرد احســاست
که من تا انتــها تک خال آست را بغل کردم

..........................
 

یادم باشد حرفی نزنم که به کسی بر بخورد

نگاهی نکنم که دل کسی بلرزد
خطی ننویسم که آزار دهد کسی را
یادم باشد که روز و روزگار خوش است
و تنها دل ما دل نیست...

تقدیم به دلهای شکسته بخصوص سرکار خانم فائزه محمودی