من یک سه ساله ام که دلم خون شد، درغربت دوباره ی دین، بابا
اینروزها عجیب پریشانم... حال ِ مرا بیا و  ببین، بابا
روزی بزرگ می شوم اما تو ... تو نیستی کنار من ... اما من ...
هر روز در هوای تو می خوانم : /بی تو چه کوچک است زمین، بابا/
دلتنگ دستهای توام انگار ... قد می کشد جلوی من این دیوار
با من بگو ، ...چرا ؟ به کدامین جرم؟ کردند با من و تو چنین، بابا ؟
اندوه تو نشسته در این خانه... من ! دختر یتیم  تو : " رضوانه "
خوابم نمی برد که تو برگردی... برگرد، اندکی بنشین، بابا
می بوسمت همیشه ترین ِ من ، ای خوب ِ خوب ِ خوب ترین ِ من
من دختر نجیب تو خواهم ماند ... حرفی نمانده است ... همین ! بابا