سنگ ِ زيرينم نخواه از من كه روزي سر شوم

مانده تا با دردهاي ناتني خواهر شوم

زخم خوردم از تبرزين ِ نگاه ِ سركشت

ترسم از روزي كه زخم آگین نام آور شوم

خنجر ِ تقدير بايد حكم گردد بين ما

نيم ِ ديگر مي شوي تا نيمه ي ديگر شوم؟!

شايد از افتادگي عشق بايد سركشيد

بايد از اين لحظه دنياي تو را باور شوم

عرصه ي تنگي ست دنيا با همه پهناوريش

كاش بر دیوار دنیایت شبيه در شوم

چشم هاي بسته ي بي التفاتت درد بود

دوست دارم اندكي با التفاتت تر شوم

قحطي هم صحبت و همدرد و هم راز است حيف

بايد از اين پس زبان ِ ديگري از بر شوم

حرف هاي ممتنع در اين زبان گنجيدني ست

شعر وقتي مي رسد بايد كه خوش باور شوم


 
سراینده:آمنه نقدی پور