سرشارِ از تغزل ناب و قصیده تر
دیوان جان فشانی تو برگزیده تر

...ای آسمان نشین به قدت طعنه می‌زنند
دنیا کنار غیرت تو قد خمیده تر

از چشم شاخه‌ها همه افتاده اند و تو
هرچند دیر ، می‌رسی اما رسیده تر


کارون هنوز ویله کنان جار می‌زند
...گاهی رسا و گاه به سوزی بریده تر

باید چگونه گفت به چشمان منتظر؟
برجاده ماند و فاصله‌ها هی کشیده تر..


خورشید روز واقعه وقتش شده بتاب
گلدان آرزو شده رنگش پریده تر


از فصل‌های فاصله مفقود من نپرس
...باران ادامه دارد و یک عمر دیده تر