زندگی زندگی ساده و معصوم  پريشان شده بود
مرگ ِ  لبخند  فراورده ی ِ  شیطان شده بود


اول مهر ولی بوی شقاوت می ریخت
برگِ تقویم، ورق خورده ی طغیان شده بود


قد کشیدی به بلندای ِ  تمامیت ِ مرد
کودکی رفت به جایی که زمستان  شده بود



گفته شد مرد و دفاع و وطن و جبهه و درد
راه پوتین   تو تا سنگر ِ قرآن   شده بود


اول ِ مهر شد و  زرد و پریشان و عبوس
باغ ، غارت زده ی  پنجه ی طوفان شده بود


کوچه ها کوچ ِِ  کبوتر شده بودند    مدام
تب ِ  پرواز در این حادثه چندان  شده بود


کوله ات پر شده بود از نفس ِ خانه و شهر
پینه و زخم ِ  عمیقی که فراوان شده بود
 

بوی باروت ،  وَ آتش ،  وَ خدا  در هم شد
زندگی وصله ی آغاز و پایان شده بود


اینطرف ما و دعاها و خبرهای غریب
آن طرف سنگر و آتش  که گلستان شده بود

 
بوی پیراهن تو آمد و  آن  روز ِ  غریب
چشم کم نور پدر   چشمه ی  باران شده بود

 
کوله ات آمد و   یک چفیه ،   پلاکی ساکت
وصدای تو که در خاطره  هامان   شده بود



استخوان ها و پلاکی که تو را جار زدند
استخوان لای ِ گلوییست که پنهان شده بود
 
اکرم بهرامچی ساده و معصوم  پريشان شده بود
مرزها دستخوش حمله ی شیطان شده بود


اول مهر ولی بوی شقاوت می ریخت
برگِ تقویم، ورق خورده ی طغیان شده بود


قد کشیدی به بلندای ِ  تمامیت ِ مرد
کودکی رفت به جایی که زمستان  شده بود


گفته شد مرد و دفاع و وطن و چفیه ی خاک
راه پوتین   تو تا سنگر ِ قرآن   شده بود

 
اول ِ مهر شد و        زرد و پریشان و عبوس
باغ ما  دستخوش ِ پنجه ی طوفان شده بود


کوچه ها کوچ ِ کبوتر شده بودند    مدام
تب ِ  پرواز در این حادثه چندان  شده بود


کوله ات پر شده بود از نفس ِ خانه و شهر
چفیه و زخم ِ  عمیقی که فراوان شده بود
 

بوی باروت و آتش و خدا  در هم شد
زندگی وصله ی آغاز و پایان شده بود


اینطرف ما و دعاها و خبرهای غریب
آن طرف سنگر و آتش  که گلستان شده بود

 
بوی پیراهن تو آمد و  آن  روز ِ  غریب
چشم تار ِ من ِ دلسوخته باران شده بود


کوله ات آمد و   یک چفیه ،   پلاکی ساکت
شِكوِه ها بود و فرياد كه عريان     شده بود


استخوان ها و پلاکی که تو را جار زدند
استخوان لای ِ گلوییست که پنهان شده بود
 
اکرم بهرامچی