گنجشگ لای نقشه ی جغرافی اش گم است

وقتی که سهم مزرعه اش بغض گندم است

همسایه زیر طعنه ی بقال له شده

حق داشت نسیه اش ندهد، بار چندم است

دارد چه خوب هم خبر از دست خالی اش

دارد چه خوب هم خبرو زائر قم است !

از جاده ی شمال به مشهد که می رود

همسایه، شرم سفره به ذهنش توهم است

با زعفران دکان وی آباد تر شده

می گوید این حواله ی خورشید هشتم است

می گوید این حواله ی آقاست مشتری!

حاجی همیشه های خدا فکر مردم است !
 

12/8/89.بوشهر