مَا  کانَ  مِن  مُبیتٍ اِلّا  وَکانَ  یَبکی
 

                                     فِی  فِکرَةِ الشَّهیدِ  دَمعاً  بِلا  تَسدِّی
 

ای غنچه ی معطّرآتش زدی به جانم
 

                                     در لحظه جدائی آنگه که چشم بستی
 

مَــا  دامَ  اَنتَ حیّ ٌ فِی قَلبِ  کُلِّ حَیٍّ
 

                                     حَتّی  اَتاهُ   مَو تٌ   حَتّی اِذا  یُـؤَدّی
 

من با دوپای درگِل امّا توخوب رفتی
 

                                    رفتی ولی چه گویم جانِ مرا شکستی
 

لَو  بَکَتَــــا  بِلَیـلٍ  قُمرِیَّةٌ  وَ  بُلبـُــــــل
 

                                    مَرثِیَّــةً  لِـوَردٍ  مَــا  سَــدَّتـا  مَسَــــدّی
 

ای رهرو طریقت ای مرغ  باغ  جنّت
 

                                    جانا خوشا به حالت ازاین زمانه رستی
 

یَا لَلشّــــــهیدِ مَهــــــلاً حَتَّی اَقُوُلَ رَبِّی:
 

                                           اُرزُقنِـیَ الشَّـــهَادَة  یَـا مَـــن لَـــهُ  مَـرَدّی!


                                ا. افخمی اردکانی(واحد)