کسی یک جای ســالم برتنش نگذاشت ای مردم

                  براین تن زخم صدها غصه راهم کاشت ای مردم

یک انسان هم دراین بحبوحه برزخمی فزون از حد

                  که خون مـیآمد ازآن مرهــمی نگذاشت ای مردم

شـرارت با تــــمام وسعــتش کوهی ز مــاتم را

                  درون ســـینۀ ایـن مـرد می انبــاشت ای مــردم

 صـداقت با برادر آن قدر با وی عجین می شــد

                   که خودرا مثل یک پروانه می پنداشت ای مردم

علــم داری به بام چــرخ تا محــــشرفـــتوّت را

                  به دســت هــمّت مــردانه می افــراشت ای مردم

و وقـتی هم به سوی خیمه هـا بی آب می آمـد

                  دو تا دسـت تــوانا را به تن کــم داشت ای مردم

                     26/ 1/ 1379 مصادف با عاشورای1421