گم می کنم وقتی تو را بین هیاهوها
هرقدر هاها می کنم سردند هوهوها

بی تو عسل ها طعمشان بدمزّه و تلخ است
باید کمی هیزم بریزم زیر کندوها

هر مرهمی بی تو خودش صدجور بیماری ست
زهرند داروها و حتی نوش داروها

از بس هوای بی تویی سنگین و تو خالی ست
از دستشان کاری نمی آید ترازوها

برگرد دنیا بی تو یک کابوس طولانی ست
آشفتگی را خط بزن از خواب شب بوها

برق نگاهت را بتابان بر شب تردید
پروانه می ترسد از این آشفته سوسوها

بازم هوای چشم های من شمالی شد
دارند می کوچند از چشمم پرستوها

شکیبا غفاریان