سلام جناب آقاي فردوسي
خواندم و لذت بردم با اينكه با اين مضمون بسيار شعر خوانده ام و شنيده ام اما برايم رنگ و بوي تازه اي داشت از هشت سال ايثار گفتن و نوشتن برايم في نفسه مجذوب كننده است و اگر اين احساس با شعري از قلم جادويي شما بياميزد دو چندان مي شود. ذكاوت بصري شما را در ديدن و به تصوير كشيدن رنجي مادرانه ارج مي نهم اما يك نكته ؛ در بيت آخر با اينكه به فراموشي اشاره شد، پشت سرش آلزايمر، تكراري و براي شعر شما ثقيل به نظر مي رسد. فكر مي كنم مصراع آخر جوابگوي نياز شعر لطيف شما نيست.
خدا بر حُسن شما بيافزايد.

سلام جناب فردوسی
من این غزل را نسبت به کارهای دیگر شما مخصوصا غزلی که در یاسوج خواندید و بسیار لذت بردم ،ضعیف می بینم به دلایل زیر:
1- استفاده بسیار از حرف "ش" تقریبا 50 بار خاصه انکه برخی از این "ش" ها شناسه هم می باشند
2- استفاده از قافیه های شمشاد و اولاد و داماد که با تصایر شما تداعی کننده یک چیز هستند و کارکردی مجزا ندارند
3-قافیه ی زادش در مصرع اول که دریچه ی ورود به دنیای غزل محسوب می شود بسیار مخاطب را آزار می دهد
4-اگر چه می توانید برای ضعف های دستور زبانی خود توجیه یا دلیل منطقی بیاورید اما در عرف کلام دچار تزلزل معنا می باشید
5-کلمه ی آلزایمر با توجه به فضای کلاسیکی محض و استفاده از کلماتی که در یک مجموعه تعریف می شوند مناسب نیست
6- ش در مصرع آخر و استفاده از ضمیر سوم شخص مفرد ( سه بار) واقعا از شما بعید بود
7-و ضعف های دیگری از این دست
مانا باشی برادر

عرض سلام..

درود بر تو شاعر ، چقدر زیبا سرودی، پاینده باشی.

دست مریزاد جناب فردوسی...سوزناک بود...

زنده باشید.

درود جناب فردوسی

سپاس از شما

درود و فراوان درود.مثل همیشه اثری موثر و جاندار ارائه کرده اید....واما «اسفند» را «اسپند» کنید و فعل «نکرده دامادش» را «نکرد دامادش».بدرود.

عالییییییییییییییییییییییییییی

درودی دیگر:اگر منظورتان حشو ضمیر است چه «نکرده»باشد چه «نکرد» این حشو وجود دارد.اما در بیت به فعلهای «می خواست» و «بستند» نگاهی کنید!

مادر که باشی با تک تک این مصرع ها اشک می ریزی حتی اگه پسرت تو آغوش ت باشه...