یا قمر بنی هاشم

شکار چی که به دست شکار می افتد
بدان که حادثه ای ناگوار می افتد
 
به آب زد دل دریایی خودش را حیف...
...و اتفاق مگر چند بار می افتد؟
 
هنوز هیچ نفهمیدم این حکایت چیست
همیشه در آب عکس نگار می افتد
 
روانه شد به حرم در دل کمین افتاد
ز ترس طفلی بی اختیار می افتد
 
علم ز دوش علمدار بر زمین افتاد
امان از این که ببینی سوار می افتد
 
اگر که بیش از این ذهن را بفرسایم
تمام شعر من از اعتبار می افتد