غزلی از سالهای دور...

  
پشت سر،«نمی شود»، برابرم،«نمی شود»
می خورد شبیه پُتک بر سرم،«نمی شود»
 
خسته ام از این بهانه های بچه گانه ات 
فکر می کنی که عاشقی سرم نمی شود؟
  
فکر می کنی نبینمت تمام... ؟خواستم
 از نگاه آشنات بگذرم، نمی شود.
 
خواستم که بی خیال عشق و عاشقی شوم
یا ادای عقل را در آورم، نمی شود.
 
پر بزن، دوباره پر بزن در آسمان من
هیچ کس به غیر تو کبوترم نمی شود.

***       

هی نگو نمی شود من و تو مال هم شویم 
عاشقم، من این بهانه ها سرم نمی شود