سلام بر استاد گنابادی عزیز. شعرتان را خواندم و رگه های زیبایی برای آموختن در آن دیدم. گرچه برای نقد شعر استاد هنوز خیلی مانده تا پخته شوم و بتوانم قلم بزنم اما جسارتا سر دستی یکی دو نکته به ذهنم رسید. در بعضی جای ها استفاده از ضمیر خود زاید به نظر می رسد و یکی دو جا حذف آن به زیبایی شعر کمک می کند. مثلا: " با دفترها و دستک های خود

با تلاش ها و کوشش های خود که قاب کردیم
بر در و دیوار شهر" در فعل " کردیم" ضمیر " خود" مستتر است و به نظرم این دو خود را می توان ننوشت مگر عمدی حرفه ای در کار باشد.
همچنین نمی دانم چه اصراری بوده که استاد گنابادی از مراعات نظیر و آوردن کلماتی همپایه و نظیر بسیار استفاده کرده اند. مثلا در همین بند از شعرتان "تلاش و کوشش" و "در و دیوار" "دفتر و دستک".
این بند را اینگونه بهتر نیست:
نکند ما به بیراهه رفته باشیم
با دفترها و
کوشش هایمان که قاب کردیم
بر در و دیوار شهر...
امای اول بند هم به نظرم زاید است.
شعر سپید بیش و پیش از هرچیز به حذف حروف اضافه نیاز دارد.
این بند نیز به نظرم کلا توضیحی است و جایش در شعر نیست: "مرد مرد است
مردانگی مرد ، آسیب پذیر نیست"
جمله ی "مرد مرد است" و "مردانگی مرد آسیب پذیر نیست" به قول حضرتتان نخ نما و تکراری و دستمالی شده و شعر زیبایتان را بیهوده بلند کرده است
و نیز
"مردی که باد را بر دوش خود
از این شهر به آن شهر برد

ناگهان قرض بالا آورد
از همایش ها و پروژه ها !
فعل "برد" در این بند می توانست نباشد بر اساس بند فعل کمتر شعر قشنگ تر.
و همچنین استفاده از قید "ناگهان" را نمی دانم چیست؟ مگر قرض بالاآوردن ناگهانی هم می شود؟
به نظر حضرتتان این بند اینطوری بهتر نیست:
مردی که باد بر دوش
از این شهر به آن شهر
قرض بالا می‌آورد
از همایش ها و پروژه ها !
زیاده جسارت است گرچه هنوز سوال ها و حرف هایی ذهنم را می آشوبد اما سکوت می کنم تا شعر زیبایتان بیشتر در روح و جانم نشست کند و بیشتر بیاموزم. یا علی

با سلام.بعضی نام ها بر متن تاثیر می گذارند ونام این شعر اینگونه است.کاش سطر تقدیم در پایان شعر می آمد تا مخاطبی که بهلول را نمی شناسد به فضای شعر نزدیک تر شود.
به نظر بنده نام شعر از همان ابتدا بر متن سایه انداخته است وباعث شده تا گرهی که می توانست مخاطب راباچالشی روبرو کند به سرعت باز شود:
بهلول:مردی که کفنش زیر عبایش بود
بهلول می گفت من با همه خاک های عالم..
من با شروع بسیار ساده شعر چندان موافق نیستم سادگی بیش از اندازه ی شروع شعر آن رابه نثر نزدیک کرده است.هرچند سطرهای شروع شعر پیش زمینه ای برای مخاطب ایجاد کرده است تا با سطرهای پر از اعتراض در ادامه شعر پیوند برقر ار کند
این سطر را سطر زیبایی دیدم : اما ما پیمان دوستی اش را با همه ی خاک های عالم شکستیم
ولی تا اندازه ای مارایاد شعری از سید حسن حسینی می اندازد واین نقص است:
نامت زبانزد آسمان ها بود
و پیمان برادری ات
با جبل نور
چون آیه های جهاد
محکم
ذر این چند سطر:ماخواستیم با پیکرش
اقتصاد شهرمان را به نان ونوایی برسانیم
وچبپس و پفک خود را بفروشیم
فضای اعتراض گونه شدیدا بر شعر غالب شده است وشاید این نکته از ویژگی های شخصی شاعر باشد که به پیشه ی روزنامه نگاری مشغول است.این چند سطر شدیدا روزنامه ای است.
اما در ادامه تصویری از مرد ارائه شده است که بسیار زیبا وملموس است: مردی که باد را بر دوش خود
از این شهر به آن شهر برد
ناگهان قرض بالا آورد
از همایش ها و پروژه ها!
به نظر من شعر در همین جا تمام شده است وبقیه سطر ها دیگر حرفی برای گفتن ندارد وفضای زورنالیستی حاکم بر ادامه شعر بیشتر آن رابه توصه هایی برای خوانندگان بدل کرده است.
نمیدانم چرا درپایان این نقد یاد این سطر افتادم که:قبرستان نوغاب درخت ندارد ..که شعر دیگری از همین شاعر است ودر مورد پاییز وشاید مرگ.برای شاعر سلامتی آرزو دارم.یا حق

سلام و عرض ادب استاد
لذت بردم
جزاك الله خيرا
ياعلي
..........
ممنون از توجه تان

درود استاد گرامی
زیباست
ماندگار باشید
.........
از توجه تان به این شعر گونه بی نهایت متشکرم

سلام
درود بر شما

که چه زیبا حرف دل خیلی ها را زدید

علامه بهلول خیلی فراتر از یک خاک است

او بزرگمردی ست که روحش همه جا جریان داشته و دارد
چندی پیش برای مدتی در شهر جغتای از توابع سبزوار بودم علامه بهلول را از خود گنابادیها هم بیشترمیشناختند و هم بیشتر دوستش داشتند و دارند این یک نمونه عینی
باز هم درود بر شما
.........
سلام
بهلول مدت زیادی را در سبزوار زندگی کرده است بهلول مردی بود فراتر از خاک و منطقه من بارها به گوشم شنیدم که می گفت من هر جا مردم همانجا دفنم کنید وقتی که مرد خیلی ها سینه چاکش شدند و ... بهر حال از توجه تان به شعر گونه ی حقیر متشکرم

سلام
در.د بر شما جناب گنابادی عزیز
شعر خوبی بود
...........
متشکرم از لطفتان

جناب ایزدی گنابادی گرامی. برای بنده باعث افتخار است که شما را استاد و دانشمند خطاب کنم هرچقدر که هنوز هم با لحن شریفتان برای نقد در خودم بسوزم و بسازم(باب مزاح). از شنیدن ماجرای آن عارف گمنام قلبم به درد آمد. می دانم که دنیا خالی از بندگان خاص خداوند نیست و وااسفا و فریاد بر این شهر مردمی کش بی انصاف.
از اینکه بزرگی کردید و ماجرای زندگی ساده ی ایشان و ظلم های رفته بر آن نام بزرگ را در رگ و جان این شعر به رشته ی تحریر کشیدید بی نهایت ممنونم و آرزو می کنم این شعرها درس زندگی مان باشد. یا علی
..........
سلام ممنونم از لطفتان

سلام.
درود جناب ایزدی عزیز .
احساس زیبایتان در خصوص آن بزرگمرد ستودنی است . دستمریزاد . پاینده باشید
...........
سلام بر شما
متشکرم از توجه تان

بسیار زیبا استاد گنابادی /لذت و بهره بردم / یا حق
.......
زیبا چشمان شماست متشکرم