دسته بندی اشعار

آخرین اشعار

آخرین نقدها

من و اقاقیا

من عاشق اقاقیا بودم. و او هم عاشق من.
او گمان می  برد تمام لبخندهای هرروزه ام نثاراوست و من با شاخه های اقاقیا بودم.
اودرجواب تمام لبخندهایم هر روز دست به آسمان می برد تا خدا مرا از او نگیرد و من دست به آسمان می بردم تا بهار ادامه داشته باشد و اقاقیا برای همیشه پیشم بماند و او نمی فهمید تمام زندگی من درخت اقاقیاست.
او از اقاقیا چیزی نمی فهمید.
او من را برای خودم می خواست و من درخت اقاقیایی را می خواستم که در حیاط خانه شان بود.
او هر روزبه سمت من دست تکان می داد و من دستانم را برای نوازش اقاقیاهای نورسیده دراز می کردم.
واین دلدادگی ادامه داشت تا صبحی که بیدار شدم ومثل همه ی روزهای پیش دستم را ازپنجره بیرون بردم تا اقاقیا راسلام گویم اما هیچ نبود.
اقاقیا رفته بود. انگشتانم در هوا معلق ماند.چیزی در چشمانم غلت خورد و پایین ریخت. در دل قسم خوردم تا آمدن اقاقیا پنجره را نگشایم.
دستم که برای بستن پنجره دراز شد،چشمان خیسم؛چشمان خیسی را دید که تابلویی از اقاقیا در دست داشت.
.
.
.
ازآن به بعددیگر اقاقیا هیچ وقت از پیشم نرفت.
        هرروز که چشم می گشایم عاشقی را می بینم که تمام زندگی اش درخت  اقاقیایی بود که عاشقش کرد.
 
 

---

---

   تاریخ ارسال  :   1392/9/27 در ساعت : 9:26:6   |  تعداد مشاهده این شعر :  678

---

---