دارد تباهم می کند این درد خسته
تصویر من طرحی است از یک مرد خسته

هرقدر خوردم خون دل ... دنیا نبخشید...
حتی شبی را هم به این شبگرد خسته

من در قمار زندگی بازنده بودم
دل کنده ام از تخته های نرد خسته

حتی  گریزانند  از من  دوستانم ...
نه "بوف کورم"، نه "سگ ولگرد"خسته

در سینه ام فریادها دارم ولی حیف
نای گلویم را گرفته گرد خسته

از جنس پاییزم و می ریزم شبیه ِ
- برگ درختان ِ همیشه زرد خسته

بیزارم از تکرار این دلخستگی ها
از امتداد روزهای سرد خسته

تنهایی ام دارد عذابم می دهد باز
باید بگردم در پی ِ یک فرد خسته