دیروز که از دنده ی چپ پا شده بودم
با خُـلق پـریشـان خود ِ بلوا شـده بودم
 
هــی رفتـم و هی آمدم و غر زدم آخر
دیـدم کـه اســیر غم فــردا شده بودم
 
از زیــر گـذرگـاه قـدیمی که گذشتم
سـرگرم تــمـاشـای مصــلا شده بودم
 
دلتـنگ تــر ازقبـل هـوایی به سرم زد
از خــاطـره هـایـی که مجزا شده بودم
 
یـاد پــدر افتــادم و دســتان کریمش
طـفلی شــدم و غــرق تمـنا شده بودم
 
پایــیـزغریــبی که پدر پیش خدا رفت
آن روز ِپرازدرد که تنــها شــده بـودم
....

رفتـم به مـزارش که زیـارت کنم و شب
دیـدم که غمی نیست ... مصفا شده بودم