صلي الله عليك يا رسول الله
يا محمد ابن عبدالله (ص)
 
سحر گهي كه خدا در حرم هويدا بود
    ز مكه عطر دلاويز عشق، افشا بود
ز سيل رحمت حق، عالمي مصفّا بود
    حريم امنِ حرم، رشكِ عرشِ اعلا بود
 
ز بطن آمنه، درياي نور جاري بود
هواي كعبه و عرش خدا بهاري  بود
 
تو آمدي كه زمين رخت دلبري پوشد 
  ز ذره ذره ي اين خاك، دلبري جوشد
هرآنكه هوش بود، پند عقل  بنيوشد
   به  قدرِ وُسع،به غوغا و عاشقي كوشد
 
كه كاينات به رقص و سماع آمده اند 
  و عقل و عشق، به جنگ و نزاع آمده اند
 
ميان قافيه هايم رديف ، نام خداست 
   كنار نام خدا  نام مصطفي زيباست
نگار ما كه نگاهش قيامت كبراست  
  چو شمع پيش رخش، شمسِ آسمان رسواست
 
نقاب تيره جهان مي زند به يكسو صبح
    و مست گردد و گردد فدائي او، صبح
 
گره زنم به نگاهت نگاه حيران را  
  به ميم نام محمد فدا كنم جان را
چو برملا كنم از شور، راز پنهان را 
  بنام عشق نويسم حديث ايمان را
 
سلام حق به نگاهت حبيب حضرت دوست
كه عشق توست مرا يا رسول در رگ و پوست 
 
تو دلنوشته ي رحمان به لوح معنائي
        تمام، آينه ي ذات پاك يكتائي
تو انبياي خدا را امام و مولائي
       نجابت و شرف و دلبري، سراپائي
 
تو همنشين خدائي  به كوي  او ادني
 ميان ميكده ي قُرب،  ساقي رعنا
 
كني به گوشه ي چشمي دل جهان تاراج 
         مسير سير تو تا بينهايت معراج
به فيض عام تو اي ماه ،ماسِوا، محتاج
         "توئي كه بر سر خوبان عالمي چون تاج"
 
ببار ابركرم بر سر جهان امروز
كه چرخ پير ز فيضت شود جوان امروز
 
حريم كعبه به لطف حضور تو ايمن
        بسيط روضه ي مينو ز روي تو گلشن
چو آفريد تو را ذات حضرت ذو المن  
      هزار بار به خود گفت آفرين، احسن
 
اگر نبود محمد(ص) نبود لوح و قلم
  نبود تاج كرامت به تارك آدم
 
ز آستان حرم رحمت خدا جاريست
     سرشك شوق ز چشمان اوليا جاريست
در آسمان و زمين عطر ربّنا جاريست
    ز مكه نور خدا سوي كبريا جاريست
 

 شميم ذكر محمد(ص) صفاي جان و جهان
فداي نام محمد(ص) همه زمين و زمان
 
 
خدا به خُلق عظيم تو مرحبا گويد 
     كه آشنا سخن آشنا به ما گويد
   سزد هر آنكه به لب ذكر ربّنا گويد 
  كنار نام خدا نام مصطفا گويد
 
 
قسم به نور كه شمس و قمر غلام تواند
  وبي فروغ، قيامت به احترام تو اند
 
حجاب چهره ي جان است هرچه جز رويت
   فداي روضه ي رضوان و باغ مينويت
فقط  نه اهل جهانند عاشق كويت
    كه رخت بسته و آيند عرشيان سويت
 
مدينه كوي بهشت است اهل معنا را
   كشد به چشم، ملك ، خاك پاك آنجا را
 
  
توئي كه طفل دبستان توست روح امين 
      خدا نموده تو را در كتاب خود تحسين
  ز سعي توست مُشيّد بناي دين مبين
فداي خاك رهت اهل آسمان و زمين
 
تو اصل و پايه و معنا و شرح قرآني
تو صدر دفتر ايمان و علم و عرفاني