دارد فقـــط  زلالـــی  رؤیـــا  به  آسمان

راهی ، که عشق می بردت تا به آسمان

دریا شـــدی خروش خـودت را نثار کن

تا بشـــکفد به روی تو شبتــاب آسمان

روحی که از بلندی همّـت نصیب داشت

خواهد گشود راه خـودش را به آسمان

گل کرده باز حیرت خورشــید بر زمین

دزدیده مـاه طلعـــت کی ، قاب آسمان؟

دارد مســـیر هرولــه همـوار می شود

آهـــی کشـــیده راه ز دریــا بـه آسمان

بایـــد پری برای خـودت جستــجو کنی

با نردبـــان نمی رســـدت پـا به آسمان

پیوسـته بود پیشـتر از آن بـه حق ، اگر

پا می نهـاد حضــرت عیـسـی به آسمان

با ائتلاف عشـق و خلوص اخگـریم تـا

قــرآن صعــود می کـند از ما به آسمان

خورشید نقره داغ شد از سیب سرخ تا

رقصیـده آذرخـــش ، چلیـــپا به آسمان

قَد قَامَت الصَّـــلاةُ ، اذان ســر دهید شد

رنگین کمان طلیـــعه ی محراب آسمان