ازآن وقتی که کردی ای پریصورت گذرازمن
             مــرا وا دار کـردی تا کـنم میــل ســـفر از من

به قدری گم شـدم در بزم عشرت زیر پای تو
             که در گردون ندارد هیچ کس یک جو خبراز من

بیـا ای مطرب بی خود ببنـدیم عهـد و پیمانی
             نی از تو تنبک ازتو تار و دف از تو کمر ازمن

رخ از تو،حسن از تو، دلبری و مهوشی از تو
             تمـــاشــــا کردن بی حـد با چشمان تر از من

اگر خواهی به جنـگ من بیاری خنجر مژگان
             دل مجروح خونین هم به عنوان سـپر از من

شکوه از توست و ناز و عشوۀ بی حد ازآن تو
            تمــنا های باقـی مانده با خون جـــگر از من

همی خواهم جدا گردد به زیر ســاق سیمینت
             به درگاه تو بر نطعی که گسترده است سر از  من

شهــــابا گفتمش خواهم لبت را در ازای جان
             بیــا قدری مــدارا کن کم از تو بیـشتراز من

- نی ، تنبک ، تار ، دف ، و کلیه آلات موسیقی کنایه از مصیبت هائی است که
به انسان وارد می شود و انسـان در به وجود آمدنش دخالـتی ندارد

                  - کمر : اشاره به رضایت انسان است در مصائبی که بر او وارد می شود