خداوندا تو میدانی

هجوم غم کمر خم کرد

دلم را اتشی خونین

دوباره مملو از غم کرد

خداوندا سکوتت چیست

کر و کورم نمی فهمم

خدایا گیر دستم را

دگر باره بکن رحمم

خداوندا ستم کردم ؟

ببخشایم که نادانم

ز خود خسته زخود نومید

هراسانم هراسانم

خدایا این جهان از چیست

چرا مردم گریزانند

چرا دیگر محبت را

ز دل از کینه می رانند

چرا اشک می بینند

و در دل بر تو می خندند

چرا تهمت به دامانِ

دلِ پاکیزه می بندند

قضاوت ها چرا رنگ

سیاه و تیره میگیرد

خودش را میکشد از غم ،

چرا اینگونه میمیرد

گل پاک و دلش خونین

غم دنیا به دامانش

سر سجاده عشق و

نگاهی غرقِ ایمانش

چه شد آیات قرآنی ؟

چه شد آن راه نورانی

چه شد دستت ؟

چه شد رحمت ؟

چرا اینگونه بی تابم

تو دوری یا که من خوابم

چرا گاهی نمی بینم

چرا گاهی نمی فهمم

چرا هستی گهی روشن

چنان روشن که میترسم

نه از نورت که از هستت

نه از هستت که از بودت

ولی ناگه چنان پر میکشی تا اوج و دور از من

فرو می ماند از دنیا نگاه پر تمنایم

نگاه زار و گریانم

دو دست سرد و لرزانم

و باد از روی ناچاری دو دستم را

به گردش می برد تا اوج

و میکوبد به دامانم

نمی دانم نمیدانم

ولی دانم که تو هستی

اگر میبینمت گاهی

اگر گاهی تو خاموشی

نه این باشد که گه هستی

و گه من را فراموشی

من آنم که نمی بینم

من آنم که نمی فهمم

وگر نه تو همین جایی

همین جایی که من هستم

درون من و در قلبم

خدایا عشق می ورزم

اگر کورم

اگر نادان

اگر زنجیر جهل هستم

فقط دل را به امید نگاه روشنت بستم

نمی خواهم که نفسم را

نه نفسم را که جانم را نه جانم را که روحم را نه روحم را که جسمم را

کنم تقدیم ابلیس از سر غفلت

نمی خواهم که با تیغی رگ خود را ز عشق تو جدا سازم

نمی خواهم که آتش گیرد از جانم و خاکستر کند یک عمر ایمانم

اگر آوردیم دنیا توخود دانی چرایش را

خداوندا بگیر این قلب کوچک را

اگر خواهی هدایت کن

اگر خواهی صفایش ده

اگر خواهی جلایش ده

نیندازش

نکوبانش

که ایمان است و پر امید

اگر خسته

اگر پر غم

اگر خونین و غمگین است

طبیبش باش

کنارش باش

خدایش باش

خدایش باش...)

سلام زیبا بود

زیبا بود...