جعبه ی باز سازت را کنار تربگذار 
که ...
پای غفلت عابران 
نشکند حفاظ غرورت را 
.
حالاکه
می نوازی آهنگ نیاز را
رو به دیوارچرا ؟!
رو به خیابان بایست 
میدان ، عابر نیست 
از صبح 
دو زانو به شنیدنت نشسته است
.
ویلون نواز!
از نیاز 
با ساز چه گفتی؟ 
که معصومانه 
سر به شانه های لرزانت گذاشته 
و تو را زار می زند... 
.
آرشه ات را
از گیسوی کدام پری ساخته ای 
که با سازت هم راز است ؟
.
بنواز: 
   باز " ای اله ی ناز ... با دل من .... "
و بساز
شکوه استغنا را