زخم عمیقی روی اقیانوس پیکرهاست
بار تبر بر شانه ی سرو و صنوبر هاست

گفتی که بنویسم، چگونه؟ از چه بنویسم؟
وقتی قلم در زیر دست نابرادرهاست

دائم تو از درد خودت میگفتی اما آه
دورو برت بودند دارو دسته ی کرها

وقتی نماد کاملی از شعر و انسانی
دیگر چه جای صحبت از هیچ کمتر هاست

<<مرد مه آلود>>* غزل های شمالی آخ
تو نیستی درد عجیبی کنج دفتر هاست

مازندران را با حضورت شعر باران کن
وقتی امیدت همنشینی با برادر هاست

<<حمید حمزه نژاد>>

*مرد مه آلود* نام کتاب سید در نشر هنر رسانه اردیبهشت