من را درون آینه ی خود نگاه کن

دریا دلان جمله جهان غرق آه کن

گیسو چو سایبان به سرم مستدام دار

آغوش ، جای خسته دل بی پناه کن

عمریست عالمان پی تقوا گرفته اند

صورت نما و جهد تمامی تباه کن

مرشد اسیر خمکده ی چشم خویش ساز

با یک اشاره رهبری خانقاه کن

یوسف صفت به عفت ازین راه کج گذر

روی تمام آینه رویان سیاه کن

تشبیه مه به خوبی رویت مزاح بود

از چاه شو برون و سیه روی ماه کن

تندیس بی نظیر جوانی به خنده ای

سودا نشان غمزده را رو به راه کن