سلام

.
.
و

اما

مادرم





  ای که از سمت درد می آیی

شانه های معطری داری

آمدی تا دوباره بی منت

باری از غصه هام، برداری

آمدی وبهار رویده

از نگاهت که غرق امید است

در تو لبخندها تماشایی

درتوسرچشمه های خورشیداست

یاد دادی که سبز بر خیزم

از کویری همیشه بی باران

گفتی از باغهای دورا دور

گفتی از جاده های بی پایان

با خیال تو راه افتادم

کوچه را در حصار یکرنگی

کودکی بودم و نمی دیدم

این همه بغض، درد،دلتنگی

تو مرا شوق عاشقی دادی

گفتی از دشتها از رویش

من ولی گم شدم نفهمیدم

غیر دلواپسی در این کوشش

....

اینک این من،دلی پر از گفتن

حرفهایی که ساده می میرند

می دوم بی قرار تا کوچه

کودکان بازیم نمی گیرند

من دلم اشتیاق می خواهد

زندگی قصه ی قشنگی نیست

خوابهایی که بی تو می بینم

مثل آن روزهام رنگی نیست

پابه پای بهار می روید

شاخه های شکسته ای دارد

چیزی از تازگی نمی گوید

مادرم کودکت بزرگ شده

چیزی از عاشقی نمی داند

بره ی ساده ای که گرگ شده

 سعی کردم که خوب باشم ،خوب!

توشه های بزرگ بردارم

هر چه می کوشم آسمان دور است

گامهای مرددی دارم


پی نوشت: روز مادر را به همه مادرهای مهربان وروز زن را به همه زن های خوب تبریک می گویم